Παναθηναϊκός: Πρωταθλητής Ελλάδος 2011

Μεγάλες στιγμές ζήσαμε και πάλι στο Ο.Α.Κ.Α. .Δεν είναι η νίκη, ούτε καν το 32ο πρωτάθλημα (9ο συνεχόμενο, 13/14 τελευταία χρόνια). Είναι το πάθος, η θέληση, η κατάθεση ψυχής που έκανε αυτή η μυθική ομάδα. Όταν χάνεις στο 1ο λεπτό τον ηγέτη σου, τον αρχηγό σου, το λογικό είναι να τα χάσεις. Πράγματι, στα πρώτα λεπτά η ομάδα, όπως και ο κόσμος, πάγωσε. Κι όμως..ακόμα κι έτσι.Δε γίνεται να πέσει τόσο εύκολα αυτή η πολεμική μηχανή του Στρατηγού Ζέλικο.

Μετά το αρχικό σοκ, η ομάδα τα έδωσε πραγματικά όλα και αυτό είναι που κάνει ακόμη πιο ξεχωριστή τη βραδιά. Τους έβλεπες όλους, να παίζουν και για τον ηγέτη τους. Και όλοι τους ήταν υπέροχοι. Ο Μάικ σαν οδοστρωτήρας, τους πήρε παραμάζωμα. Μα είναι σίγουρα 34 χρονών ή μήπως κοντά στα 20;; Ήδη έχουν αρχίσει οι συζητήσεις για το εάν είναι ο πιο επιτυχημένος ξένος (ξένος, όχι Αμερικανός) που έχει φορέσει την τιμημένη 6στερη φανέλα.

Ο Αντώναρος ο Φώτσης;; ο .."άνιωθος"::τί να σκεφτόταν άραγε όταν έβαζε το ένα τρίποντο πίσω από το άλλο. Να έχεις 6/6, να χαρίζεις το πρωτάθλημα στην ομάδα σου, το Ο.Α.Κ.Α. να είναι έτοιμο να γκρεμιστεί, και εσύ εκει.. Ατάραχος! Σου ανήκει κατά ένα πολύ μεγάλο μερίδιο αυτό το πρωτάθλημα. Θεωρώ, βέβαια, ότι εκείνο το τρίποντο που έκανε το 68-71 λίγο πριν το τέλος στον πρώτο τελικό στο Σ.Ε.Φ. ήταν λίιιγο πιο καθοριστικό για την έκβαση των τελικών.

Μα πιο πολύ εμένα με συγκίνησε ο Νικ. Ο "Calathes". ΣΥ-ΓΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΟΣ !! 42΄ κρατούσε την μπαγκέτα στο παιχνίδι των Πρωταθλητών Ευρώπης και Ελλάδας. Μόλις 3 λάθη, απόλυτη ψυχραιμία στα κρίσιμα σημεία με σημαντικούς πόντους και εξίσου σημαντικές ασσίστ. Το μεγαλύτερό του τρόπαιο για φέτος, είναι οι δηλώσεις του Άρχοντα ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, τον χαρακτήρισε "Διαμαντίδη". Τιμή να μιλάει για σένα έτσι ο μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών.

Για μένα, η βραδιά αυτή ήταν από τις μεγαλύτερες του μπασκετικού ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ. Δείχνει το μεγαλείο αυτής της ομάδας, που ακόμη κι αν ο πρώτος στρατιώτης της έπεσε, εκείνη με το αλάνθαστο ένστικτο επιβίωσης, το...κλισέ πλέον, μέταλλο πρωταθλητή, πήρε έναν από τους πιο σημαντικούς τίτλους (51ος συνολικά). Και γίνεται ακόμα πιο σημαντικός εάν θυμηθούμε την αμφισβήτηση και το χλευασμό που υπέστη ο Αιώνιος Πρωταθλητής από ανιστόρητους και κομπλεξικούς. Το παιχνίδι αυτό έδειξε ξεκάθαρα το κοντράστ ανάμεσα σε μία ομάδα με πραγματική καρδιά πρωταθλητή και σε μία άλλη, λιγόψυχη που κυριολεκτικά έτρεμε όποτε ήταν κοντά στη μεγάλη ανατροπή. Τους δώσαμε άπειρες ευκαιρίες, τους πήγαιναν όλα όπως ήθελαν, παίζαμε χωρίς τον καλύτερο παίχτη στην Ευρώπη και πάλι απέτυχαν.
Πότε; Ποτέ!

Υ.Γ1. Δε μου άρεσαν τα σκηνικά κατά τη διάρκεια και στο τέλος του αγώνα. Εμείς δεν είμαστε έτσι.Είχες την εντύπωση ότι εάν στράβωνε το παιχνίδι ΑΠΛΑ ΔΕ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΠΟΤΕ. Σε καμία περίπτωση ΟΜΩΣ δε συγκρίνονται με τα αίσχη του Καραϊσκάκη. Η απέλπιδα προσπάθεια "κάποιων" να τα εξισώσουν προκαλεί μόνο γέλιο.

Υ.Γ2.αα και για να μην ξεχνιόμαστε, χάσατε ΔΙΚΑΙΑ ένα ακόμα πρωτάθλημα. Ότι έγινε έξω από τις 4 γραμμές του γηπέδου ΔΕ μειώνει την επιτυχία του Πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδας. Πάψτε να κρύβεστε πίσω από φθηνές δικαιολογίες και παραδεχτείτε την ανωτερότητά μας. Μόνο έτσι ΙΣΩΣ μπορέσετε να σηκώσετε κεφάλι.

Υ.Γ3.Όσο υπάρχεις εσύ..

...........